اجازه دادن به نوجوانان برای تنها ماندن در مدتی از روز یا در تمام شب با هم متفاوت هستند. وقتی تصمیم می‌گیرید که فرزند خود را در خانه تنها بگذارید اول باید مطمئن شود که آیا آن‌ها برای برداشتن این گام بزرگ آماده هستند یا نه؛‌ در این مورد ملاحظات خاصی وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند. محققان دریافته‌اند که از آنجایی که افراد با سرعت‌های متفاوتی به بلوغ می‌رسند، سطوح بلوغ در بین نوجوانان هم سن متفاوت است. این تفاوت‌ها عبارتند از

صبور بودن برای رسیدن به نتیجه

به عبارت دیگر، نوجوان شما می‌تواند به دست آوردن آنچه می‌خواهد را به بعد از انجام کاری که باید انجام شود، موکول کند.

مسئولیت پذیری

برای تصمیم گرفتن تنها گذاشتن نوجوان در خانه، آن‌ها باید بتوانند کارهای خود را انجام دهند، تکالیف خود را تکمیل کنند و مسئولیت های دیگر را به طور مستقل انجام دهند. اگر نوجوان شما در پختن شما کمک می‌کند، کارهایش را انجام می‌دهد یا از خواهر و برادر کوچکتر مراقبت می‌کند، ممکن است آماده باشد که یک شب در خانه تنها بماند.

توانایی مدیریت استرس

زمانی که وقت گرفتن تصمیمات سخت است، مهارت نوجوان شما در مقابله با این عوامل استرس زا می‌تواند نشان دهنده سطح بلوغ او باشد. نوجوانان بالغ راهبردهای حل مسئله را برای مقابله با استرس روزمره ایجاد کرده‌اند. در چنین شرایطی تنها گذاشتن نوجوانان در خانه کار ساده‌تری است.

قابل اعتماد بودن

باید اطمینان داشته باشید که نوجوان شما در اکثر مواقع کاری را که متعهد به انجام آن است انجام خواهد داد. سطح اولیه صداقت و حفظ قول آن‌ها نشانه این است که نوجوان شما در حال تبدیل شدن به یک بزرگسال سالم است.

مهارت‌های برنامه‌ریزی

وقتی نوجوانان در خانه تنها هستند، به‌طور مؤثری برنامه‌ریزی می‌کنند تا شام خود را درست کنند، شب را آرام بگذرانند و در صورت لزوم با افراد نزدیک و امن تماس بگیرند.